Penguatkuasaan Akta Kanak-kanak 2001

Akhir bulan lalu pihak polis mengumumkan bahawa mereka akan menguatkuasakan Akta Kanak-Kanak 2001 terhadap mana-mana ibu bapa yang didapati cuai hingga menyebabkan anak-anak mereka hilang atau diculik.

Mengikut peruntukan dalam akta itu, ibu bapa yang melakukan perbuatan aniaya, abai, cuai, buang atau mendedahkan kanak-kanak kepada kemungkinan kecederaan fizikal, mental dan emosi boleh didakwa di mahkamah.

Ketua Polis Selangor, Datuk Khalid Abu Bakar memberitahu, jika sabit kesalahan, mereka yang terlibat boleh dihukum denda maksimum RM20,000 atau penjara maksimum 10 tahun atau kedua-duanya sekali.

Beliau menyifatkan tindakan itu wajar ekoran kes penculikan dan kehilangan kanak-kanak didapati semakin meningkat sejak kebelakangan ini.

Berikutan dengan pengumuman itu, beberapa respons masyarakat telah disuarakan dan yang terkini adalah sepucuk surat dari seorang pembaca Utusan Malaysia yang disiarkan pada 30 April. Berikut disiarkan kembali surat itu:-

POLIS seperti mahu lepas tangan apabila mereka mengumumkan pelaksanaan Akta Kanak-Kanak 2001.

Semua beban mengenai keselamatan kanak-kanak hendak diserahkan kepada masyarakat secara total.

Kejadian seperti yang berlaku kepada Sharlinie merupakan kejadian yang langsung tidak dikehendaki oleh ibu bapa mereka. Tiada ibu bapa yang waras mahu membenarkan anak mereka diculik dan diperlakukan dengan sewenangnya oleh penjenayah.

Pihak polis memberikan alasan kadar kes penculikan yang semakin tinggi sebagai faktor untuk mereka melaksanakan akta ini.

Apakah dengan menghukum ibu bapa maka peratusan ini akan berkurangan sedangkan masih ramai penjenayah di luar sana yang sudah cukup bersedia dengan pelbagai taktik untuk melakukan kegiatan mereka?

Penjenayah mampu melakukan kegiatan apabila mereka melihat peluang yang ada dan menjangkakan bahawa kegiatan yang mereka lakukan itu tidak membawa banyak masalah kepada mereka.

Apabila kita berbicara tentang kejadian jenayah, kita tidak mampu lari daripada membincangkan tentang kelonggaran sistem keselamatan kawasan persekitaran yang turut disumbangkan oleh kelemahan pihak polis dalam menjalankan tugas.

Kes-kes penculikan yang tidak dapat diselesaikan oleh pihak polis juga menjadi faktor kepada penjenayah untuk melakukan perkara yang sama berulang kali. Penjenayah beranggapan bahawa taktik mereka sudah berjaya dan kegiatan mereka seperti sukar dijejak oleh pihak polis.

Selain itu, pelaksanaan akta ini turut memberi gambaran kepada masyarakat bahawa kawasan kejiranan di Malaysia sudah lagi tidak selamat untuk kanak-kanak membesar.

Seperti yang berlaku pada Sharlinie, dia diculik di lokasi yang jaraknya 200 meter dari tempat kediamannya. Adakah sekarang anak-anak kita sudah berada di zon bahaya apabila keluar 200 meter dari kawasan rumah? Apakah punca kawasan kejiranan sudah tidak lagi selamat?

Kawasan kejiranan yang selamat selalunya dapat diwujudkan dengan kehadiran pihak berkuasa secara kerap ataupun pihak berkuasa mampu respons dengan cepat kepada segala aduan yang disampaikan penduduk.

Pihak polis seharusnya memastikan bahawa penjenayah mempunyai ruang yang minimum untuk mereka bergerak sejurus mereka melakukan aktiviti jenayah.

Sekiranya kita merujuk kepada Akta Kanak-Kanak 2001 yang membolehkan ibu bapa dihukum maksimum RM20,000 atau penjara maksimum 20 tahun atau kedua-duanya sekali, pelbagai masalah tambahan akan timbul.

Sekiranya ibu atau bapa sudah dipenjara atau dikenakan denda maka keluarga tersebut akan ditimpa dengan bebanan yang baru. Bagaimana pula nasib ahli keluarga yang masih perlu ditanggung?

Langkah polis menempatkan balai polis di kawasan kejiranan sememangnya satu langkah bijak namun melaksanakan Akta Kanak-Kanak 2001 yang menjurus kepada menghukum ibu bapa dan bukan kepada penjenayah yang melakukannya adalah suatu tindakan yang tidak wajar.

AZMI AHMAD

Kuala Lumpur.

Apa pula kata anda?